ในหลวงของเรา : ผู้นำในดวงใจของคนไทยทั้งชาติ เหตุผลที่คนไทยรักในหลวงนั้นมีมากมายเกินกว่าจะบรรยาย แต่ถ้าจะให้พูดสั้นก็น่าจะเป็นเพราะพระองค์ท่านทรงเป็นผู้ให้…”ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก” และทรงเป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์ที่สุดยากที่จะหาบุคคลใดเทียบได้ โดยเฉพาะทรงมีทศพิธราชธรรมในการปกครองอาณาประชาราษฎร์ ดังพระราชดำรัสที่ทรงตรัสว่า…”เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแด่มหาชนชาวสยาม” ซึ่งนับแต่พระองค์ท่านได้เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติ เมื่อ พ.ศ.2489 ตราบจนปัจจุบัน เป็นที่ประจักษ์ว่าพระองค์ท่านทรงเป็นพระมหากษัตริย์ผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ ทรงรักและห่วงใยพสกนิกรยิ่งกว่าพระองค์เอง ทรงมีความผูกพันใกล้ชิดกับราษฎร ทรงปฏิบัติบำเพ็ญพระราชกรณียกิจน้อยใหญ่นานัปการ เพื่อขจัดทุกข์บำรุงสุขแก่อาณาประชาราษฎร์โดยมิได้ทรงย่อท้อต่ออุปสรรคและความยากลำบากตรากตรำพระวรกาย ได้ทรงพระกรุณาอุทิศเวลา อุทิศกำลังพระวรกาย กำลังพระปัญญา และกำลังพระราชทรัพย์ เพื่อแก้ไขปัญหาของราษฎร ยากที่จะหากษัตริย์พระองค์ใดๆ ในโลกเทียบเทียมได้ ความรู้สึกรักในหลวงของคนไทยไม่ใช่เพียงแต่ท่านเป็นพระเจ้าแผ่นดิน แต่เพราะมีเหตุผลมากมายที่เป็นที่ประจักษ์ชัด ซึ่งเราต่างมีเหตุผลที่คงไม่แตกต่างกัน เพราะทุกคนได้เห็นพระจริยวัตรอันงดงามจากสื่อต่างๆ ถึงแม้จะเป็นเพียงบางส่วนของสิ่งที่พระองค์ทำเพื่อคนไทย ความรู้สึกของคนไทยส่วนใหญ่คงเหมือนกับดิฉันที่รู้สึกซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความปลื้มปีติทุกครั้งที่ได้สัมผัสกับภาพอิริยาบทของท่านจากสื่อต่างๆ หลายคนคงรู้สึกเช่นนี้เหมือนกันใช่ไหมคะ จากมุมมองของดิฉันคนไทยรักในหลวงเพราะ ในหลวงมีพระหฤทัยที่อ่อนโยน เข้าถึงความรู้สึกนึกคิดของพสกนิกรทุกระดับ ทุกเชื้อชาติศาสนา ในหลวงทรงปฏิบัติพระราชภารกิจทั้งปวงเพื่อความสุขของคนไทยเป็นที่ตั้ง ในหลวงทรงพระปรีชาสามารถในทุกด้าน และทรงอุทิศกำลังพระวรกาย พระหฤทัย รวมทั้งพระปรีชาสามารถนั้นให้แก่ประเทศไทยเพื่อความสุขของคนไทยอย่างแท้จริง ในหลวงทรงเป็นตัวอย่างในเรื่องการศึกษา ท่านทรงเรียนรู้ด้วยพระองค์เองในหลายๆ ด้าน ทำให้ท่านมีความรอบรู้ในการแก้ปัญหาต่างๆ เช่น ปัญหาน้ำท่วม ปัญหาน้ำแล้ง ปัญหาการเกษตร สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ในหลวงทรงเป็นแบบอย่างของความพอเพียงที่ใช้สอนให้คนไทยได้ประจักษ์จากสิ่งที่พระองค์ทรงปฏิบัติเองเป็นแบบอย่าง และอีกหลายเหตุผลที่คงพรรณนาไม่หมด ————————————————————————– ที่มา : http://blog.spu.ac.th/daiichi-sakuna/2008/07/22/entry-3
